غزل زیبای صنم بران کچویی |عطا
صنم بران کچویی چو قد برافرازند
محققان همه از کف قلم بیندازند
خلل به حسن بتان کچو راه ندارد
به منتهای نکوئی مثال آغازند
به لطف موی میان و قیامت بالا
رود که مشغله ای در جهان در اندازند
خدایشان بفزاید به قدر شوکت و جاه
که درمقام قداست به حد اعجازند
من آن نیم که بگیرم ز مهر آنان دل
اگر به کوره قهرم چو سیم بگدازند
سپند مجمرشان باد چشم بدبینان
که بوستان ادب را الهه نازند
سرود مجلسشان گر چه باد از حافظ
ولی نه چون که به از سرو ناز شیرازند
نیازشان به طبیبان تند خو نفتد
که همچو برگ شقایق لطیف و تن نازند
به مجمعی که بخوانند حق گذاران را
خدا کند ز قلم نام من نیندازند